In zijn boek Stroke beschrijft oud-hoogleraar neurologie Jan van Gijn de geschiedenis van beroertes, die tot een halve eeuw geleden vaak dodelijk waren.
Basel, 21 december 1554. Conrad Wolffhart (36), diaken van de Leonardskirche, heeft net zijn verzameling aforismen persklaar gemaakt als hij wordt overvallen door een dira paralysis, een verschrikkelijke verlamming. Hij stort op de grond en voelt zijn lichaam rechts niet meer. Praten kan hij ook niet en dat duurt, noteert hij later, twaalf dagen Drie maanden lang ligt hij in bed en al die tijd, noteert hij, voelen zijn ledematen aan als de hardste steen.
Conrad Wolffhart had een stroke gehad, een beroerte door een bloeding of een infarct in de hersenen. Hersenweefsel raakt beschadigd doordat er een bloedvat gescheurd is of doordat er ergens een vernauwing of verstopping zit. Tot in de jaren zeventig van de twintigste eeuw was dat meestal dodelijk en het heeft eeuwen geduurd voordat artsen wisten wat de oorzaak was.
Read more